Kan Yüzüğü

iki karakterimiz var
Biri 'Simyacı' öteki ise 'Genç Kız'. Tahmin edebileceğimiz gibi simyacı biraz daha yaşlı. İkisinin aşkı anlatılıyor.
'Genç Kız' uzakta okuyor. Fotoğrafçı. Uzun aralıkla görüşebiliyorlar simyacıyla. Simyacı görüşmedikleri zaman da kızı taşırken 'Genç Kız' ise başka bir hayat yaşıyor.

Simyacı yaşadıkları büyük aşk için 'Genç Kız' a bir doğumgünü hediyesi vermek istiyor. Aylarca düşünüyor ne alabilirim veya yapabilirim diye. En sonunda canından çok sevdiği sevgilisi için Kan'ından bir hediye yapmaya karar veriyor. Kanındaki demiri ayrıştırıp 'Genç Kız' için bir yüzük yapmayı kafasına koyuyor.

Elbette çok kolay bir iş değil bu. Bir insanın kanındaki demir miktarı çok fazla değil. Ancak simyacı uygun aralıklarla kendi kanını alıp onları soğuk bir ortamda bekletiyor. Sonra ayrıştırma işlemini yapıyor. Elbette sadece az miktarda demir tozu elde ediyor her seferinde.

Aradan yıllar geçiyor. Yılda neredeyse bir kaç kez görüşüyor 'Genç Kız'la. Birbirlerini her gördüklerinde çok mutlu oluyorlar ve yaşadıkları bu aşk için seviniyorlar. Tabi simyacı her yıl zayıflıyor, benzi soluyor, iyice sağlıksız bir insana dönüşüyor. Kız tüm sevimliliğiyle ona kendisine dikkat etmesi gerektiğini söylüyor ve geri dönüyor.

En sonunda simyacı yüzük yapmasına yetecek kadar demiri ayrıştırmayı başarıyor. Zaten 'Genç Kız'ın parmakları da ufacık. 'Genç Kız' ise simyacıdan uzak olduğu zamanlarda bir fotoğraf albümünün başka bir sayfasını açmışçasına başka hayatlar yaşıyor. Neler yaptığını bilemiyoruz malesef, yazar söylemiyor bunları.

Son buluşmalarında simyacı yıllarını, kanını, canını harcadığı, kendisinden yaptığı yüzüğü hediye ediyor. İnanıyor ki 'Genç Kız' bunu görünce onu nasıl deliler gibi sevdiğini, 'Genç Kız'ın onun canı, her şeyi olduğunu anlayacaktır.

Oysa böyle olmuyor...

Hayat işte...

'Genç Kız' yüzüğe bakıyor ama hiç önemsemiyor, basit bir demir parçasıymışçasına onu bırakıyor. Başka bir hayatı olduğunu söylüyor simyacıya. Yüzük yuvarlanıp yere düşüyor.

öykü : KAN YÜZÜĞÜ - AZİZ NESİN "70 YAŞIM MERHABA"
alıntı (divadeiwob.blogspot.com)